Η συνέντευξη που έδωσαν οι δύο τραγικοί γονείς Μάνος Δασκαλάκης και Ρούλα Πισπιρίγκου στον Γιώργο Σόμπολο του Star μονοπώλησε χθες από το μεσημέρι και μετά το ενδιαφέρον. Οι δύο γονείς επανέλαβαν τα όσα κατά καιρούς έχουν πει για το ιστορικό των θανάτων των τριών παιδιών ενώ αναφέρθηκαν και στις κατηγορίες που έχουν αφεθεί εναντίον τους κυρίως από χρήστες του διαδικτύου (social media) και κάποιους αθηναίους δημοσιογράφους που «φωτογραφίζουν» κυρίως τη μητέρα.
«Εχω ακούσει τα πάντα: “Είσαι φόνισσα, έχεις κάνει το τέλειο έγκλημα”, την ώρα που θρηνώ τα παιδιά μου! Το ότι την υπόθεση έχει πάρει το Ανθρωποκτονιών, δεν σημαίνει, όπως μου είπαν, ότι υπάρχει περίπτωση ανθρωποκτονίας από δόλο ή από αμέλεια, τόνισε η μητέρα, προσθέτοντας ότι κανείς τους δεν είναι ύποπτος ούτε και έχει κάποιος κληθεί να καταθέσει». Την ώρα που η συνέντευξη «έπαιζε» στον αέρα, η Ρούλα Πισπιρίγκου μιλούσε με τον Κωνσταντίνο Φλαμή στο messenger.
Ο διάλογος είναι αποκαλυπτικός:
Κ.Φ. Γιατί πιστεύεις ότι κάποιοι λένε… η μάνα η φόνισσα και άλλα τέτοια;
Ρούλα Π.: «Γιατί είναι καχύποπτοι»!
Κ.Φ.: Και για ποιο λόγο δεν λένε π.χ, ο Μάνος;
Ρούλα Π.: Γιατί οι δημοσιογράφοι δίνουν έμφαση σε μένα.
Κ.Φ. : Οι δημοσιογράφοι μπορεί να έχουν πηγές. Δεν τα βγάζουν από το μυαλό τους.
Ρούλα Π.: Εγώ ξέρω ότι δεν υπάρχει τίποτα.
Κ.Φ. Ναι, αλλά καταλαβαίνεις. Κυκλοφορούν και σενάρια.
Ρούλα Π.: Ναι, καταλαβαίνω, Αλλά κατάλαβε κι εσύ τη θέση μου. Αν σου έλεγαν για τη μάνα σου τι θα απαντούσες;
Κ.Φ.: Θα έπεφτα από τα σύννεφα. Αλλά τους φαίνεται τόσο περίεργο όλο αυτό. Και οι γιατροί δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις. Υπάρχει δε και το σενάριο με το σύνδρομο Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου.
Ρούλα Π.: Μάλιστα. Οταν έρθει η ώρα θα αποδειχθεί και αυτό.
Κ.Φ. Οτι δηλαδή κάποιο άτομο μπορεί να πάσχει από αυτό; Πώς θα αποδειχθεί αυτό;
Ρούλα Π.: Αυτά δεν τα ξέρω. Πιθανόν από εξετάσεις ψυχιάτρων. Ούτε αυτοί θα ξέρουν;
Κ.Φ.: Φυσικά και θα ξέρουν. Αν σου ζητηθεί, θα πας και σε ψυχίατρο;
Ρούλα Π. Φυσικά. Φυσικά και θα πάω.
Να θυμίσουμε πως το «σύνδρομο Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου», στο οποίο αναφέρθηκε και η Ρούλα Πισπιρίγκου, το συναντάμε έντονα στην δικαστική ψυχολογία. Απαντά κυρίως σε γυναίκες που προκαλούν ασθένεια στα παιδιά τους εάν είναι μητέρες, κι αν δεν είναι, σε ανήμπορα άτομα (ηλικιωμένους, βαριά ασθενείς, παιδιά και βρέφη).
Συνήθως ασκούν κάποιο παραϊατρικό επάγγελμα π.χ. νοσοκόμες ώστε να έχουν και διόδους πρόσβασης σε άτομα – θύματα. Είναι άτομα με ανύπαρκτη αυτοεκτίμηση και μέσα από τον «έλεγχο ζωής» που ασκούν στα θύματά τους, λαμβάνουν την αυτοεκτίμηση που χρειάζονται αφού πλέον νιώθουν δυνατές που εξαρτάται η ζωή κάποιου από τις ίδιες. Είναι πολλές οι περιπτώσεις γυναικών serial killers που έχουν το συγκεκριμένο Σύνδρομο.
Σπάνια σταματούν σε ένα θύμα γιατί σπάνια επικεντρώνονται σε ένα μόνο θύμα. Λειτουργούν ταυτόχρονα σε πολλά άτομα, κι όταν είναι μητέρες με τη σειρά σε όλα τα παιδιά τους και φυσικά φτάνουν μέχρι και στον θάνατο τα θύματά τους. Η πλειοψηφία τους ανήκει στην κατηγορία εκείνη που ονομάζουμε στην Εγκληματολογία «Αγγελοι του Θανάτου».
