Μέχρι το δεύτερο δεκαήμερο του Απριλίου τα περισσότερα από τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα των τοπ τουριστικών νησιών της επικράτειας θα έχουν ανοίξει και θα δέχονται κανονικά επισκέπτες.
Η άνοδος της θερμοκρασίας, η ζεστή άνοιξη και όλα αυτά που προσδιορίζουμε ως συνέπειες του φαινομένου του θερμοκηπίου ανοίγουν την φετινή τουριστική σεζόν νωρίτερα από κάθε άλλη χρονιά.
Το γεγονός αυτό φέρνει τους λεγόμενους οικονομικούς «μετανάστες» των νησιών, αυτούς που κάθε καλοκαίρι φεύγουν από την βάση τους για να εργαστούν σε ξενοδοχεία, εστιατόρια, ταβέρνες, καφετέριες και γενικότερα σε επιχειρήσεις που σχετίζονται με την εστίαση και τον επισιτιστικό κλάδο, στις επάλξεις.
Φεύγουν από Πάτρα
Ήδη οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται με την… βαλίτσα στο χέρι και ετοιμάζονται για να αναχωρήσουν, ενώ όλοι έχουν κλείσει ασφαλώς από τώρα τις συμφωνίες τους με τους εργοδότες τους και ξέρουν πού θα πάνε για να εργαστούν το καλοκαίρι.
Στην Πάτρα ένα μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων που απασχολούνται στην εστίαση φεύγουν τα νησιά. «Πάνω από το 80% των μελών στο δικό μας σωματείο ετοιμάζεται για να αναχωρήσει και να πάει στην επιχείρηση που έχει συμφωνήσει για να εργαστεί το φετινό καλοκαίρι» τονίζει η αντιπρόεδρος του σωματείου μαγείρων και σεφ της Αχαΐας, Βανέσα Αλιχού.
Δουλειά όπου βρουν
Το ίδιο όμως ισχύει και για άλλες κατηγορίες εργαζομένων που απασχολούνται στον επισιτιστικό κλάδο, από bartenders και σερβιτόρους έως και ψήστες ή άτομα που εργάζονται στη λάντζα.
Οι επιχειρήσεις που έχουν βρει για να εργαστούν ποικίλουν. «Άλλοι θα δουλέψουν σε μεγάλα ξενοδοχεία, άλλοι σε ταβέρνες, άλλοι σε εστιατόρια και γενικότερα σε ότι έχει να κάνει με τον τουρισμό και την εστίαση» αναφέρει η κ. Αλιχού.
Αιγαίο και Κρήτη
Οι περισσότεροι από αυτούς αναχωρούν για το Αιγαίο και για την Κρήτη και όχι τόσο για τα Ιόνια νησιά αφού εκεί τα τελευταία χρόνια η σεζόν έχει μικρύνει σε σύγκριση με τα άλλα δύο μέρη.
«Η σεζόν στα περισσότερα νησιά του Αιγαίου κρατάει σχεδόν έξι μήνες, κάτι που δεν ισχύει σε τόσο μεγάλο βαθμό στα νησιά του Ιονίου με ελάχιστες εξαιρέσεις. Για αυτό και οι περισσότεροι αναζητούν μια εργασία κυρίως στα νησιά του Αιγαίου, στις Κυκλάδες και στα Δωδεκάνησα και ύστερα στην Κρήτη».
Μαζεμένοι οι τουρίστες
Οι μισθοί παραμένουν σε πτωτική πορεία σε σύγκριση με τα προηγούμενα έτη. Ο βασικός λόγος για αυτό, σύμφωνα με την κ. Αλιχού, είναι η αντίστοιχα πεσμένη κίνηση και ο τζίρος που έχουν οι περισσότερες επιχειρήσεις.
Η ίδια τονίζει: «Από την πανδημία και μετά ο μέσος τουρίστας είναι μαζεμένος, δεν χαλάει χρήματα και αυτό έχει σαν συνέπεια τη μείωση της κατανάλωσης, άρα και τη μείωση των τζίρων για τις επιχειρήσεις.
Τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα που παρέχουν τα πάντα στους πελάτες τους έχουν κάνει ακόμα χειρότερη την κατάσταση μειώνοντας την κίνηση από τις τοπικές επιχειρήσεις».
Σε πτώση οι απολαβές
Πάνω σε αυτά λοιπόν πατούν και οι εργοδότες μειώνοντας έτσι το μισθολογικό κόστος για τις επιχειρήσεις τους και δίνοντας λιγότερα χρήματα. «Τα μισθολογικά δεδομένα για έναν εργαζόμενο που κάνει σεζόν σε κάποια από τα νησιά θα κυμανθούν και φέτος στο ίδιο επίπεδο με την περσινή χρονιά.
Σίγουρα δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια αύξηση και αντίθετα ενδέχεται να υπάρξει μια μικρή πτώση της τάξεως του 8% με 10% που όμως για έναν εργαζόμενο που ζει μακριά από το σπίτι του για αρκετούς μήνες θα παίξει τον ρόλο της».
Δεν πάνε διακοπές
Σε γενικές γραμμές τα πράγματα έχουν δυσκολέψει αρκετά για τους εργαζόμενους που απασχολούνται σε μέρη που θεωρούνται ως η καρδιά της εγχώριας τουριστικής βιομηχανίας.
Πολλές ώρες εργασίες, δύσκολες συνθήκες ζωής και όλα αυτά σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν διακοπές. Όσοι δηλαδή πιστεύουν ότι θα βρουν μια δουλειά σε ένα νησί για να συνδυάσουν την εργασία τους με διακοπές μάλλον στην πράξη θα ξεγελαστούν και θα απογοητευτούν.
Το κόστος ζωής
Επιπλέον, όπως τονίζει το κόστος ζωής στα τουριστικά αυτά μέρη είναι ιδιαίτερα τσουχτερό για έναν εργαζόμενο, κάτι που κάνει ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. «Βγαίνουμε ένα ποτό ή για ένα φαγητό και πληρώνουμε λες και είμαστε τουρίστες και έτσι καταλαβαίνουμε και εμείς την αύξηση του κόστους ζωής που υπάρχει γενικότερα, αλλά και ειδικότερα σε αυτά τα μέρη».
Είναι χαρακτηριστικό τα παλαιότερα χρόνια κάποιος που πήγαινε για να εργαστεί σεζόν σε νησιά δούλευε για πέντε με έξι μήνες και το υπόλοιπο της χρονιάς το πέρναγε με τα χρήματα που είχε αποταμιεύσει, μπαίνοντας ταυτόχρονα και σε ένα ταμείο ανεργίας για λίγους μήνες.
Δεν βγαίνει ο χειμώνας
«Πλέον αυτό δεν μπορεί να γίνει» τονίζει η κ. Αλιχού. «Ο χειμώνας δεν βγαίνει για έναν εργαζόμενο με τα λεφτά που έβγαλε το καλοκαίρι από την εργασία που είχε στα νησιά. Η πτώση των απολαβών και η ακρίβεια του κόστους ζωής έχει παίξει τον ρόλο της.
Οι περισσότεροι από εμάς ερχόμαστε πίσω στην βάση μας, στο τέλος της κάθε τουριστικής σεζόν και δουλεύουμε έτσι και τον χειμώνα για να βγάλουμε τα έξοδα μας. Έχουμε ζητήσει να γίνει επέκταση του ταμείου ανεργίας για τους εποχικούς εργαζόμενους του επισιτιστικού κλάδου στους τρεις μήνες, αλλά δεν έχουμε εισακουστεί.»
