Κατηγορία: Πάτρα

Ηταν 2 τα ξημερώματα όταν ο ιδιοκτήτης του σπιτιού επί της οδού Λορέντζου Μαβίλη, πίσω ακριβώς από το ξενοδοχείο «Δελφίνι» άκουσε έναν δυνατό θόρυβο. «Πετάχτηκε» στο παράθυρο και διαπίστωσε με έκπληξή του ότη η τεράστια λεύκα που βρισκόταν σε παρακείμενο οικόπεδο είχε ξεριζωθεί από τον δυνατό άνεμο και είχε πέσει… πάνω στο σπίτι του! Τόσο αυτός όσο και η σύζυγός του δεν μπορούσαν να βγουν. Η λεύκα είχε καταπλακώσει και αυτοκίνητα, ενώ είχε αποκλείσει και δύο σκόμη σπίτια που βρίσκονταν σε ένα κάθετο στην Μαβίλη μικρό δρομάκι. Ανδρες της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας άρχισαν να κόβουν με πριόνια το δένδρο, και τελικά…. οκτώ ώρες μετά, συνεργείο του Δήμου έφθασε στο σημείο ώστε να απομακρυνθούν οι κομμένοι κορμοί και τα κλαδιά και η οικογένεια να απεγκλωβιστεί!

Στα 50 ευρώ θα ανέλθει το πρόστιμο για τον πρώτο μήνα εφαρμογής του μέτρου της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού για τους 60 ετών και άνω , που ανακοίνωσε την Τρίτη ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, σύμφωνα με πληροφορίες του in.gr.

Έτσι, όσοι από τους υπόχρεους για εμβολιασμό δεν κάνουν την πρώτη δόση μέχρι τις 16 Ιανουαρίου 2022, όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, θα κληθούν να πληρώσουν πρόστιμο ύψους 50 ευρώ. Υποχρέωση εμβολιασμού έχουν όσοι έχουν γεννηθεί έως και την 31η Δεκεμβρίου του 1961.

Από εκεί και πέρα, για κάθε επόμενο μήνα το πρόστιμο θα ανέρχεται στα 100 ευρώ.

Πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες αν το επόμενο διάστημα (μετά τον Ιανουάριο του 2022) η πρώτη δόση γίνει πριν τις 15 του μηνός, ο εμβολιαζόμενος θα πληρώσει 50 ευρώ πρόστιμο για τον τρέχοντα μήνα και δεν θα του επιβληθεί πρόστιμο τον επόμενο μήνα.

Ωστόσο, αν η πρώτη δόση διενεργηθεί μετά τις 16 του μήνα τότε θα επιβληθεί ολόκληρο το πρόστιμο των 100 ευρώ και θα απαλλαγεί από τον επόμενο μήνα.

Για παράδειγμα, αν κάποιος κάνει το εμβόλιο στις 13 Μαρτίου θα πληρώσει 50 ευρώ πρόστιμο και τον Απρίλιο θα απαλλαγεί των κυρώσεων. Αντιθέτως εάν το εμβόλιο γίνει στις 18 Μαρτίου θα πληρώσει πρόστιμο 100 ευρώ.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι αν κάποιος δεν προχωρήσει και στην 2η δόση του εμβολιασμού την προβλεπόμενη ημερομηνία, τότε αυτόματα την επόμενη ημέρα θα του επιβληθεί το προβλεπόμενο πρόστιμο των 100 ευρώ και πλέον θα ακολουθείται η διαδικασία που αναφέρθηκε πιο πάνω.

Ο συναγερμός χτύπησε στις 2 τα ξημερώματα! Ηταν τότε που η θάλασσα άρχισε να βγαίνει με μανία στην στεριά! Οι ιδιοκτήτες ενός μίνι μάρκετ στις Ιτιές είχαν καταλάβει τι θα συνέβαινε και είχαν παραμείνει μέσα στο κατάστημα! Εβαζαν κάτω από την πόρτα ότι έβρισκαν μπροστά τους σε μία προσπάθεια να σταματήσουν την ροή του νερού. Δεν τα κατάφεραν. Το νερό άρχισε να μπαίνει με ορμή! Φοβήθηκαν ότι θα πνιγούν! Ανοιξαν την πόρτα για να βγουν και το νερό της θάλασσας που ήδη κάλυπτε την Ακτή Δυμαίων… μπήκε μέσα. Ακόμη και τα φρεάτια του Δήμου… ανάβλυζαν νερό της θάλασσας! Αυτή ήταν η νυχτερινή εικόνα στην παραλιακή της πόλης. Μέσα σε μισή ώρα η περιοχή θύμιζε λίμνη! Σε μήκος 2 περίπου χιλιομέτρων είχε γίνει η καταστροφή! Την ίδια ώρα τα κύματα που έβραζαν χτυπούσαν αλύπητα την Τερψιθέα, την μαρίνα, την Πλαζ, το Ακταίο στο Ρίο αλλά και νοτιοδυτικά το Μονοδένδρι, τα Βραχνέϊκα.

Μέχρι και η οδός Κανελλοπούλου στην κατάληξή της προς την θάλασσα ήταν απροσπέλαστη! Τα συνεργεία του Δήμου και της Περιφέρειας έδιναν μάχη όλη τη νύχτα. Προσπαθούσαν να ανοίξουν διόδο στο «γεφυράκι» λίγο μετά τον Γλαύκο ώστε να φύγουν τα νερά! «Από τότε που έγινε το νέο λιμάνι καταστραφήκαμε. Ζητάμε εδώ και χρόνια να μας φτιάξουν έναν κυματοθραύστη μπροστά από τα μαγαζιά μας. Δεν έχει γίνει δεκτό το αίτημά μας. Και ιδού τα χάλια μας. Όπως το 2012. Αλλά τότε η καταστροφή ήταν πολύ πιο μικρή! Οι παραλιακές καφετέριες, και οι άλλες επιχειρήσεις, στις 4 τα ξημερώματα είχαν στο εσωτερικό τους σχεδόν 70 εκατοστά ύψος νερού. «Είναι τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής», η θάλασσα βγαίνει στην στεριά» είπε κατηγορηματικά ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδος Νεκτάριος Φαρμάκης. Εννέα ώρες μετά, κατάφεραν και απομάκρυναν το νερό από την παραλιακή ζώνη! Τα νερά έφυγαν, η καταστροφή έμεινε! Και οι άνθρωποι με σκούπες, σφουγγαρίστρες και ότι άλλο είχαν διαθέσιμο, προσπαθούσαν όλη την μέρα να περισώσουν ότι μπορούν από την περιουσία τους.

Το αστυνομικό ρεπορτάζ έχει καταγράψει στο παρελθόν περιστατικά αρπαγής και εκβιασμού για λύτρα ανάμεσα σε εργάτες γης, της Πακιστανικής κοινότητας που διαβιούν στην Δυτική Αχαΐα και την Ηλεία.

Κάποιες υποθέσεις έχουν φτάσει ακόμα και στα άκρα, με θανάτους αθώων ανθρώπων, αλλά, η υπόθεση που δικάστηκε προχθές στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Πατρών δεν έχει προηγούμενο. Θύμα, ήταν ένας 23χρονος Πακιστανός εργάτης γης, που απήχθη από πέντε ομοεθνείς του με σκοπό τα λύτρα. Το σχέδιό τους όμως, δεν εξελίχθηκε όπως θα ήθελαν. Τον άφησαν δεμένο σε ένα δένδρο στην ερημιά, με αποτέλεσμα να πεθάνει από πείνα και δίψα μέσα στο κατακαλόκαιρο.

Η συνταρακτική υπόθεση είχε συμβεί τον Αύγουστο του 2012 στην Ηλεία και μόλις η ομάδα των πέντε απαγωγέων διαπίστωσε ότι το θύμα είχε πεθάνει, το έθαψαν άρον – άρον σε μια χαράδρα και έσπευσαν να διαφύγουν στο εξωτερικό. Εκτός από έναν, τον μικρότερο της παρέας που δεν άντεξε από το βάρος των τύψεων και ομολόγησε το έγκλημα, με αποτέλεσμα να «φορτωθεί» και όλη την τιμωρία της δικαιοσύνης.

Πρωτόδικα καταδικάστηκε σε ισόβια και 7,5 χρόνια κάθειρξη για αρπαγή, απόπειρα εκβίασης, ανθρωποκτονία και περιύβριση νεκρού. Προχθές εμφανίστηκε ξανά στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Πατρών ζητώντας συγνώμη και επιείκεια και τελικά κατάφερε να μειώσει την αρχική ποινή σε 14 χρόνια κάθειρξη.
Σε λίγο θα αποφυλακιστεί, αλλά, τα όσα περιέγραψε στο δικαστήριο ήταν ανατριχιαστικά, σαν να βγήκαν από κινηματογραφική ταινία θρίλερ.

ΤΟΥ ΕΣΤΗΣΑΝ ΠΑΓΙΔΑ

Η υπόθεση με την εξαφάνιση του 23χρονου από το Πακιστάν τοποθετείται στις 13 Αυγούστου 2012. Ο νεαρός διέμενε στην Αττική με έναν θείο του, όταν δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τον υποτιθέμενο φίλο του, που τον κάλεσε να μεταβεί στην Ηλεία για να εργαστεί στις καλλιέργειες.

Ο νεαρός πήρε το λεωφορείο του ΚΤΕΛ και όταν αποβιβάστηκε στη Νέα Μανωλάδα, ξεκίνησε ένας εφιάλτης που θα οδηγούσε στον μαρτυρικό του θάνατο. Οι πέντε υποτιθέμενοι φίλοι του, τον έπιασαν, τον έδεσαν χειροπόδαρα και τον μετέφεραν σε μια ερημική τοποθεσία, στην περιοχή της Αμαλιάδας.

Όπως είπε ο κατηγορούμενος στο δικαστήριο, η παρέα επικοινώνησε με την οικογένεια του θύματος στο Πακιστάν και ζητούσε 23.000 ευρώ για να τον ελευθερώσει, επειδή πίστευαν ότι είχε λεφτά.

Η περιγραφή του εγκλήματος, προκάλεσε εντύπωση ακόμα και στην πρόεδρο του δικαστηρίου, που σχολίασε: «Μα καλά, δεν τον λυπηθήκατε; Τον δέσατε και τον αφήσατε να πεθάνει σαν το σκυλί;». Ο κατηγορούμενος πρόσθεσε ότι οι διαπραγματεύσεις με τους γονείς του θύματος αργούσαν με αποτέλεσμα ο 23χρονος μετά από τρεις ημέρες, να αφήσει την τελευταία του πνοή. Αρνήθηκε ότι τον βασάνισαν, ενώ ο ίδιος είπε πως του πήγαινε φαγητό και νερό κάθε μέρα, εκεί που τον είχαν δέσει και φιμώσει.

ΤΟΝ ΕΘΑΨΑΝ

«Μόλις πέθανε, τον θάψαμε όλοι μαζί. Εγώ τους είπα να πάμε στην Αστυνομία αλλά με απείλησαν και την κοπάνησαν στην Ευρώπη» είπε ο κατηγορούμενος. Οι τύψεις βάρυναν τη συνείδησή του, και τελικά πήγε στην Αθήνα μετά από 15 ημέρες όπου ομολόγησε το έγκλημα σε έναν εκπρόσωπο της Πακιστανικής κοινότητας, καθώς το παιδί έπρεπε να ταφεί με τις πρέπουσες τιμές. Φυσικά συνελήφθη και οδήγησε τις αρχές στον τόπο του εγκλήματος.

ΣΕ ΧΑΡΑΔΡΑ

Ο 23χρονος βρέθηκε θαμμένος σε δύσβατη χαράδρα κοντά στο φράγμα του Πηνειού και οι συνθήκες που οδήγησαν στον θάνατό του, παραμένουν ακόμα και σήμερα αδιευκρίνιστες, καθώς οι απαγωγείς του, όπως ομολόγησε ο δράστης τον είχαν δεμένο και φιμωμένο για τρεις ημέρες σε ένα δένδρο, μέρα και νύχτα μέσα στον καύσωνα του Αυγούστου.

Για την μεταφορά της σορού του 23χρονου από το σημείο της ταφής, που ήταν σε προχωρημένη αποσύνθεση, στήθηκε ολόκληρη επιχείρηση που διήρκησε αρκετές ώρες, με τη συμμετοχή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Αμαλιάδας, της 6ης ΕΜΑΚ Πατρών και αστυνομικών του Τμήματος Ασφαλείας Αμαλιάδας και του Τμήματος Ασφαλείας Αττικής.

Π. Μεταξάς: Ηθελε να εξιλεωθεί

Ο συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορουμένου, δικηγόρος Πατρών Παναγιώτης Μεταξάς, ζήτησε και κατάφερε να αναγνωριστούν οι ελαφρυντικές περιστάσεις στον εντολέα του, με αποτέλεσμα να μειωθεί σημαντικά η αρχική ποινή των ισοβίων συν 7,5 χρόνων κάθειρξης.

Συγκεκριμένα, επικαλέστηκε την ομολογία του εγκλήματος, το οποίο πήρε ουσιαστικά «στις πλάτες του» αφού οι άλλοι τέσσερις δράστες διέφυγαν στο εξωτερικό, ενώ ο κατηγορούμενος βοήθησε ουσιαστικά τις αρχές για την ανεύρεση της σορού. «Εχει περάσει εννέα χρόνια στη φυλακή, όπου πειθαρχικά έχει άριστη συμπεριφορά.

Επιπλέον, προσπάθησε να άρει τις συνέπειες των πράξεων του, για να εξιλεωθεί», πρόσθεσε ο κ. Μεταξάς, που ζήτησε και το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας, καθώς διέπραξε το έγκλημα όταν ήταν σε ηλικία 22 ετών

Γροθιά στο στομάχι τα όσα εξομολογείται ο Κωνσταντίνος Κούκιος, συντονιστής διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου «Άγιος Ανδρέας».

Κι όταν λέει «τέτοιες κουβέντες» ένας άνθρωπος με τόση εμπειρία και που εδώ και ενάμιση χρόνο είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης, καταλαβαίνετε πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα και πόσο ανεξέλεγκτη κινδυνεύει να γίνει η κατάσταση…

Ο Κωνσταντίνος Κούκιος δεν κρύβει:
Οτι το ΕΣΥ είναι στο όριο της κατάρρευσης.
Οτι είναι αδιανόητο να διαχωρίζονται ασθενείς ή να τους κλείνουν κατάμουτρα την πόρτα.
Οτι τα περιφερειακά νοσοκομεία «ρουφάνε το αίμα» των κεντρικών νοσοκομείων.
Οτι βασιλεύει εδώ και χρόνια ένας απίστευτος στρουθοκαμηλισμός.
Οτι δεν υπήρξε και δεν υπάρχει κανένα στρατηγικό σχέδιο για την αναβάθμιση της Δημόσιας Υγείας.

Οι επισημάνσεις του Διευθυντή της Παθολογικής Κλινικής του «Αγιος Ανδρέας»:

«Δεν βλέπω ορατό ένα λοκντάουν. Μια τέτοια απόφαση είναι καθαρά κυβερνητική και δεν νομίζω πως η κυβέρνηση θα πήγαινε τώρα σε λοκντάουν, για πολλούς και διάφορους λόγους. Το πρόβλημα είναι πράγματι είναι πολύ σοβαρό. Ο κορονοϊός θερίζει, καθημερινά τα περιστατικά αυξάνονται, είμαστε σε πολύ οριακές καταστάσεις αλλά με τους άλλους ασθενείς τι γίνεται; Αυτούς πού θα τους βάλουμε; Θα τους παρατήσουμε; Δεν έχουν δικαίωμα στη ζωή αυτοί οι άνθρωποι;
Σχεδόν όλο το νοσοκομείο έχει τεθεί στις υπηρεσίες του κόβιντ. Και υπάρχει πρόταση να μη δέχεται ο «Αγιος Ανδρέας» περιστατικά από άλλα νοσοκομεία που δεν αφορούν κόβιντ. Θα τους αφήσουμε να πεθάνουν στον δρόμο, δηλαδή, αυτούς με τα άλλα σοβαρά προβλήματα;».

«Υπάρχει μια γενικότερη υστερία που οδηγεί σταδιακά αλλά δραματικά σε κατάρρευση του συστήματος. Σε ολοκληρωτική κατάρρευση. Βλέπω έναν αδιανόητο στρουθοκαμηλισμό. Βάζουμε το κεφάλι μας μέσα και κάνουμε πως δεν βλέπουμε τι γίνεται γύρω μας. Καμία κυβέρνηση εδώ και χρόνια δεν προσπάθησε να λύσει το πρόβλημα. Ολοι το έθαβαν…».

«Το μεγάλο, για μένα, και πιο σοβαρό πρόβλημα είναι τα περιφερειακά νοσοκομεία, που είναι σχεδόν διαλυμένα. Ο Πύργος δεν έχει καν γιατρούς. Στέλνουμε εμείς γιατρούς για εφημερίες. Και μάλιστα για διπλές εφημερίες, σε έξι μέρες. Αυτό σημαίνει ότι τις αντίστοιχες μέρες και ώρες στερούμαστε εμείς αυτούς τους γιατρούς. Και τώρα, έχει πολύ σοβαρό πρόβλημα και το Νοσοκομείο Αιγίου. Κι εκεί εικόνα διάλυσης. Ξέρετε τι θα γίνει; Θα φύγουν επικουρικοί γιατροί από τα νοσοκομεία της Πάτρας για να πάνε στο Αίγιο. Αυτοί οι γιατροί, όμως, θα λείψουν από εμάς. Δεν θα αναπληρωθούν. Αυτό λέγεται λύση; Οταν δεν λειτουργούν τα περιφερειακά νοσοκομεία, ποιος θα επιβαρυνθεί; Οταν πιάσει φωτιά το σπίτι του γείτονα, η φωτιά θα έρθει και στο δικό σου σπίτι. Γι’ αυτό και υπερφορτώνονται τα νοσοκομεία της Πάτρας».

«Και ξέρετε τι άλλο συμβαίνει; Καθυστερεί κόσμος να έρθει στο νοσοκομείο. Ερχεται έχοντας τρεις μέρες πυρετό και συμπτώματα. Γιατί δεν ήρθατε αμέσως; τους ρωτάμε. Και ξέρετε τι απαντούν; Οτι περίμεναν να εφημερεύουμε εμείς για να έρθουν, γιατί τους πέφτει μακριά το Ρίο. Δυστυχώς, έχουμε και τέτοια περιστατικά».

«Δεν υπάρχει καμία γραμμή άμυνας. Αυτό είναι το σοβαρό. Πριν φτάσεις στο κεντρικό στρατόπεδο, δεν συναντάς καμία γραμμή άμυνας. Οι δυνάμεις μας είναι διασκορπισμένες. Σε Κεφαλονιά, σε Ζάκυνθο, σε Αίγιο, σε Πύργο. Δεν ξέρω, είναι ανεξέλεγκτη η κατάσταση. Κατακερματισμός δυνάμεων. Εχουμε ένα πόλεμο κι ενώ θα έπρεπε να είμαστε όλοι σε ένα κοινό μέτωπο, αναγκάζεσαι να σκορπίσεις τις δυνάμεις σου και άλλος να πολεμά εδώ, άλλος πιο πέρα».

«Ακόμα και αυτό που έγινε με τις αναστολές, αποδείχθηκε μεγάλο σφάλμα… Ξεμείναμε από δυνάμεις την ώρα του πολέμου. Εφυγαν έμπειροι νοσηλευτές και ήρθαν καινούργιοι με μεγάλη διάθεση να προσφέρουν αλλά χωρίς εμπειρία. Ακόμα και σε γραμματειακή υποστήριξη υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Ερχονται επείγοντα έγγραφα και δεν υπάρχει προσωπικό να τα τακτοποιήσει και να τα τρέξει..Κι ο κόσμος τα βάζει μ’ εμάς. Μια παράνοια…».

«Βγάζω μια κραυγή αγωνίας και απόγνωσης γιατί ζω την κατάσταση από μέσα. Και δεν βλέπω φως πουθενά.
Ξαναλέω, οι άλλοι ασθενείς, που δεν έχουν σχέση με κόβιντ, τι θ’ απογίνουν; Γιατί τους πετάμε αυτούς; Μόνο οι ασθενείς με κόβιντ υπάρχουν; Ναι, σαφώς έχουν προτεραιότητα, ειδικά τα βαριά περιστατικά, αλλά οι άλλοι; Να πεθάνουν;».

«Βγαίνει πλέον και η κόπωση του συστήματος μετά από ενάμιση χρόνο και γίνεται πιο οξύ το πρόβλημα. Το ΕΣΥ γέρασε… Και κρατιέται στη ζωή με ενέσεις. Φεύγουν γιατροί και δεν αναπληρώνονται. Εγιναν λίγα πράγματα εδώ και χρόνια, και με λάθος τρόπο. Δυστυχώς, ποτέ δεν υπήρχε σχέδιο.
Και τον ιδιωτικό τομέα, όπως βλέπετε, κανείς δεν θέλει να τον ακουμπήσει… Δεν θα μπορούσε το Ολύμπιον να βοηθήσει σε αυτή τη συγκυρία; Δεν πρέπει κάποιος να το αποφασίσει;».

Σήμερα θα τελεστεί η κηδεία της συνταξιούχου δασκάλας, Παναγιώτας Λάζαρης, της γυναίκας που αφιέρωσε τη ζωή της στην ανατροφή εκατοντάδων παιδιών της Πάτρας, μέσω του ιδρύματος που η ίδια δημιούργησε, τη «Φωλιά του Παιδιού».

Επί πενήντα και πλέον χρόνια, η «μάνα» όλων των παιδιών που για διαφορετικούς λόγους δεν γνώρισαν γονείς ή οικογένεια, άνοιξε απλόχερα την αγκαλιά της, δίνοντας σε περισσότερα από 200 παιδιά τρυφερότητα, φροντίδα και αγάπη.
Αθόρυβα, αλλά ουσιαστικά δημιούργησε μία μεγάλη «φωλιά» για κάθε παιδί που είχε ανάγκη. Τα ανέθρεψε χωρίς να τους λείψει τίποτε, έγινε η πραγματική τους οικογένεια και δεν τα εγκατέλειψε ποτέ. Έφευγαν από την ασφάλεια της αγκαλιάς και της θαλπωρής που τους προσέφερε με ανεξάντλητη αγάπη, μόνο ότι ήταν έτοιμα να ανοίξουν τα φτερά τους.

Η μεγάλη της χαρά και ηθική ανταμοιβή, όταν τα έβλεπε μορφωμένα, παντρεμένα και κοινωνικά αποκατεστημένα. Τους αφιέρωσε τη ζωή τους σαν εθελόντρια, ξαγρύπνησε στο προσκεφάλι τους κάθε φορά που αρρώσταιναν, χαιρόταν με τις επιτυχίες τους και ήταν πάντα δίπλα τους, στις δύσκολες στιγμές τους.

Μία μάνα, παραπάνω και από πραγματική μάνα!.. Ένας άνθρωπος γλυκός, μια σύγχρονη ηρωίδα που δεν επιδίωξε ποτέ δημοσιότητα, προβολή και επιβράβευση, αλλά ήθελε πάντα να προσφέρει καρτερώντας το χάδι και τη στοργή των παιδιών, αλλά και των εγγονιών της. Η «Φωλιά του Παιδιού» στεγάζονταν στη διασταύρωση των οδών Μαιζώνος και Γκότση.

H Καθηγήτρια Ιατρικής του Πανεπιστημίου Πατρών, αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και υπεύθυνη Υγείας του ΚΙΝΑΛ Δυτικής Ελλάδας Κατερίνα Γρ. Σολωμού «αποχαιρετά» την «μάνα» των παιδιών της Πάτρας, την Παναγιώτα Λάζαρη αναφέροντας τα εξής: «Με βαθειά θλίψη και απέραντο σεβασμό αποχαιρετώ την Παναγιώτα Λάζαρη.
Μια μάνα που αγκάλιασε, μεγάλωσε και αγάπησε τόσα παιδιά, τον Σταύρο, τον Άρη, τον Θανάση, τον Ζαχαρία, τη Μέλπω…
Μια μάνα που δεν τα γέννησε η ίδια, αλλά που τους αφιέρωσε τη ζωή της, δημιουργώντας μια «φωλιά αγάπης».
Μία μάνα που με αγωνία πάλευε για το μέλλον τους, που τα δίδαξε αρχές και αξίες.
Κι έγινε γνωστή στην κοινωνία μας για την ανιδιοτέλειά της, τους μόχθους της, την απέραντη καλοσύνη της και την αθόρυβη αλλά τόσο θαυμαστή πορεία της.
Είχα την τύχη να την γνωρίσω από μικρό παιδί και πάντα θα μείνει στην καρδιά μου, σαν ένας άγγελος…
Καλό ταξίδι, αξιοσέβαστη «μάνα»….»