ΠΑΤΡΑ: Θρήνος για την Σοφία Γιαννακοπούλου

Μία σπουδαία Κυρία αποχαιρετά σήμερα Πέμπτη 18/01/2024, η Πάτρα. Η Σοφία Ευθ. Γιαννακοπούλου πρώην διευθύντρια της Φοιτητικής Εστίας του ΤΕΙ Πάτρας, διευθύντρια του ΕΛΚΕ και διευθύντρια των Διοικητικών Υπηρεσιών, απεβίωσε χθες σε ηλικία 68 ετών.

Η Σοφία Γιαννακοπούλου υπήρξε μία σημαντική προσωπικότητα που τη στόλιζε η ευγένεια, ο σεβασμός, η υπομονή, το ήθος, η ταπεινότητα. Ηταν εμπνευσμένη, επίμονη στην υπεράσπιση της αλήθειας, οραματική και ακατάβλητη. Ανθρωπος της διά βίου μάθησης με τρία πτυχία (Οικονομικών, Παντείου, Θεολογίας) και μεταπτυχιακές σπουδές. Το επιστημονικό της επίπεδο ήταν υψηλότατο και το ευρύτατο γνωστικό της αντικείμενο την καθιστούσε πολύτιμη σύμβουλο τόσο στον εργασιακό της χώρο όσο και εκτός. Υπηρέτησε την τριτοβάθμια εκπαίδευση με αφοσίωση, ήθος, οργανωτικότητα και εργατικότητα.

Συνέδεσε το όνομά της με την αναβάθμιση της Φοιτητικής Εστίας, η οποία λειτούργησε με πρότυπο τρόπο σε πανελλαδικό επίπεδο. Αγαπούσε τους φοιτητές και τους αντιμετώπιζε σαν δικά της παιδιά. Μάλιστα η φροντίδα της δεν σταματούσε στο να τους εξασφαλίσει άριστες συνθήκες διαβίωσης, αλλά επεκτεινόταν στην οικονομική και στην ψυχολογική τους στήριξη. Η πόρτα του γραφείου της ήταν πάντα ανοιχτή, όπως και η αγκαλιά της, για όλα τα παιδιά που την αντιμετώπιζαν σαν μητέρα τους. Διαρκώς διοργάνωνε δράσεις και εκδηλώσεις εξωστρέφειας, δίνοντας κίνητρα στους φοιτητές και φέρνοντας το ακαδημαϊκό ίδρυμα σε επαφή με την κοινωνία. Πίστευε ότι η Παιδεία είναι το ισχυρό όχημα για να πάει η πατρίδα μας μπροστά, την οποία υπεραγαπούσε.

Στη διάρκεια λειτουργίας του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδος, μετά τη συγχώνευση με το ΤΕΙ Μεσολογγίου, υπηρέτησε ως διευθύντρια του ΕΛΚΕ, αναδεικνύοντας τις οργανωτικές της ικανότητες σε αυτή την απαιτητική υπηρεσία. Εστηνε γέφυρες όπου υπήρχαν αντιθέσεις και πάντα ήταν διαθέσιμη να προσφέρει τη βοήθειά της σε όποιον εργαζόμενο την είχε ανάγκη. Επίσης δίδαξε σε αρκετά τμήματα. Αποτελούσε κεφάλαιο για το ΤΕΙ της Δυτικής Ελλάδας, γι’ αυτό και ο επαγγελματικός της κύκλος έκλεισε με την ανάδειξή της στη θέση της διευθύντριας των διοικητικών υπηρεσιών του ιδρύματος, απ’ όπου συνταξιοδοτήθηκε.

Η Σοφία Γιαννακοπούλου ήταν η προσωποποίηση της αγάπης και της θυσίας. Μιας αγάπης ουσιαστικής και ανόθευτης, καθώς ήταν καρπός της βαθειάς πίστης της στον Θεό. Οχι μόνο δεν αρνούνταν τη βοήθειά της σε όποιον της τη ζητούσε, αλλά έσπευδε να την προσφέρει όταν εντόπιζε ότι υπήρχε κάπου ανάγκη. Εφτανε στο σημείο να στερείται η ίδια πράγματα, αρκεί να προσέφερε στον συνάνθρωπο. Κι όλα αυτά αθόρυβα και ταπεινά.