ΠΑΤΡΑ: «Δεν μπορώ πλέον να το διαχειριστώ! Ζητώ βοήθεια για το παιδί μου

Eιναι 57 ετών, μητέρα τριών παιδιών, ενός φοιτητή στην Αθήνα, ενός κοριτσιού που δίνει πανελλαδικές φέτος και ενός τρίτου αγοριού με βαριά νοητική στέρηση (δείκτης 30) για τον οποίον δεν βρίσκεται καμία δομή να τον φιλοξενήσει! Η κυρία Χαρά Αρβανιτοπούλου ανεβαίνει εδώ και χρόνια τον δικό της «Γολγοθά»! Ο γιος της Κωνσταντίνος λαμβάνει βαριά θεραπευτική αγωγή από την ηλικία των 4 ετών. Εχει νοσηλευθεί στο «Αγλαϊα Κυριακού», στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ρίου αλλά και το «Σωτηρία»! Η διάγνωσή του πλέον είναι ότι είναι ένα επιθετικό άτομο, ικανό να προκαλέσει πρόβλημα τόσο στον εαυτό του όσο και σε άλλους. Δυστυχώς η κυρία Αρβανιτοπούλου έχασε τον σύζυγό της το 2019 και είναι ιδιαίτερα δύσκολο για εκείνη να αντιμετωπίζει μόνη της έναν άνθρωπο με τόσα προβλήματα που έχει ύψος 1,90 και παθαίνει συνεχώς κρίσεις. «Εχω σταθεί ως μάνα σε αυτό το παιδί όλα τα χρόνια. Και θα συνεχίσω να το κάνω γιατί είμαι μάνα. Όμως χρειάζομται βοήθεια. Φοβάμαι για την ζωή του παιδιού μου αλλά και την ζωή των υπολοίπων. Και δεν υπάρχει καμία βοήθεια από πουθενά. Ολη η γειτονιά γνωρίζει το πρόβλημά μου και όλοι μου έχουν πει πως θα σταθούν στο πλευρό μου ότι και να γίνει. Ολοι ξέρουν τι αγώνα έχω δώσει γι αυτό το παιδί» δηλώνει στην «Π». Όπως μας λέει, ο Κωνσταντίνος παθαίνει κρίσεις, χτυπά το κεφάλι του δυνατά στις κολώνες, είχε ενταχθεί και  σε ένα ΚΔΑΠ αλλά ούτε εκεί κατάφεραν να τον κρατήσουν. «Μόλις ακούν επιθετικό παιδί κάνουν όλοι πίσω» μας λέει η μάνα. «Απευθύνθηκαι σε Εισαγγελέα. Ζητώντας του να δοθεί λύση από κάποια κρατική δομή. Στο τέλος μου είπε… όσο αντέξω. Δηλαδή τι σημαίνει αυτό; Να δούμε ζήσουμε κάποιον θάνατο ή σοβαρότατο τραυματισμό μέσα στο σπίτι μου; Το παιδί μου ουρλιάζει μεσημέρι και νύχτα. Ξεσηκώνει την γειτονά. Ζητώ βοήθεια, είμαι μόνη μου και δεν μπορώ να διαχειριστώ πλέον την κατάσταση» μας λέει. Αναγκάζεται και δένει το παιδί της με γάζες για να μην το πληγώσει. Το έδεναν και στα Νοσοκομεία όπου στο παρελθόν είχε νοσηλευθεί. Σπαράζει η καρδιά της να βλέπει τον γιο της δεμένο, όμως δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Και φυσικά ένα τέτοιο παιδί στην Ελλάδα του 2023 δεν είναι για τον… Καιάδα! Υπάρχουν δομές που θα μπορούσε να φιλοξενηθεί και φυσικά και η ίδια η μητέρα να αισθάνεται ασφαλής και να μπορεί να τον βοηθά ακόμη περισσότερο.