ΑΡΟΗ: Ενιωθε ότι δεν άντεχε άλλο από τα προβλήματα… και «βούτηξε»! 

Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία! «Όχι ο Γιάννης ρε παιδιά. Όχι»! Τελευταία είχε κλειστεί στον εαυτό του. Αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και πολλές φορές τα ‘βαζε με τον εαυτό του. Ηταν από τους παλιούς barmen σε πασίγνωστο bar της δεκαετίας του ’80, αργότερα διευθυντής σε ξενοδοχείο, εργάστηκε και στο εξωτερικό, τα ‘φερε όμως έτσι η ζωή που του ήρθαν «ανάποδα»! Και δεν το άντεχε! Την Κυριακή του Πάσχα γευμάτισε γιορτινά με φίλους. Με έναν αδελφικό του φίλο και την οικογένειά του. Μάλιστα επειδή ήταν άσχημα ψυχολογικά, ο φίλος του τον παρακάλεσε να μείνει μαζί του. Οντως δεν πήγε στο σπίτι του, ούτε την Κυριακή του Πάσχα, ούτε την Δευτέρα. Την Τρίτη όμως πήγε. Μαζί με τον φίλο του, και όταν έφθασαν ο Γιάννης του έδωσε κάποια κλειδιά. Δεν πήγε όμως ο νους του ότι κάτι κακό μπορούσε να συμβεί. Εφυγε. Λίγο αργότερα μάθαινε πως ο κολλητός του είχε προβεί στο απονενοημένο διάβημα. Εκοψε τις φλέβες του στην ταράτσα και στη συνέχεια βούτηξε στο κενό. Ο Γιάννης προτίμησε το τέλος. Δεν άντεχε άλλο να αγωνιστεί υπό τέτοιες συνθήκες. Δεν είχε γυναίκα και παιδιά, είχε όμως την στήριξη του αδελφού του. Ευαίσθητος όμως όπως ήταν, δεν άντεχε τον εαυτό σου σε τέτοια κατάσταση. «Ερχόταν έτρωγε στο μαγαζί. Τον έβλεπα. Ηταν κλεισμένος τελευταία» μας είπε ιδιοκτήτης ψησταριάς στην οποία σύχναζε. Μόλις στα 66 του χρόνια, είπε το «αντίο». Καλό ταξίδι Γιάννη.

ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ

Μέσα σε λίγες ώρες σε Πάτρα και Αίγιο σημειώθηκαν την Τρίτη του Πάσχα μία αυτοκτονία και μία απόπειρα. Μία γυναικα αποπειράθηκε να δώσει τέλος στην ζωή της πηδώντας από γέφυρα της Ολυμπίας Οδού στο ύψος του Αιγίου. Την πρόλαβαν. Όπως λένε οι ψυχολόγοι πληθαίνουν οι περιπτώσεις ατόμων που προχωρούν στο απονενοημένο διάβημα ευρισκόμενοι σε ψυχικό αδιέξοδο και μάλιστα τα περιστατικά αυξάνονται τις περιόδους των εορτών. Τόσο την πρωτοχρονιά όσο και το Πάσχα. Όπως ανέφερε η Πρόεδρος του ΣΟΨΥ Χριστίνα Μπίκου «ο 66χρονος που έκοψε τις φλέβες του και μετά έπεσε από την ταράτσα, ήθελε να είναι βέβαιος ότι θα πεθάνει. Τις ημέρες των γιορτών παρατηρείται μία έξαρση των αυτοκτονιών καθώς οι γιορτές για τους μοναχικούς ανθρώπους είναι πιο επώδυνες. Μπαίνουν σε σκέψεις και συνήθως πίσω από μία αυτοκτονία υπάρχει ένα ψυχιατρικό υπόβαθρο. Υπάρχει μία σκέψη, που αν την είχε συζητήσει ίσως να αποτρεπόταν τελικά η αυτοκτονία. Όταν ζεις για παράδειγμα σε μία πολυκατοικία, ο γείτονας δε μπορεί να αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που μένει δίπλα του με μία ιδιαιτερότητα. Είναι δύσκολο να μην καταλάβεις ότι υπάρχει πρόβλημα όμως η εποχή και οι συνθήκες της ζωής μας, μας κάνουν αδιάφορους ως προς τον διπλανό μας»!