Μια στις τρεις επιχειρήσεις δεν βρίσκει εργαζόμενους που να έχουν μια εξειδίκευση πάνω στο αντικείμενο που ζητάνε για τις θέσεις εργασίας που προσφέρουν. Το νούμερο αυτό γίνεται ακόμα μεγαλύτερο όταν αναφερόμαστε σε επιχειρήσεις που ασχολούνται με τεχνικά επαγγέλματα, στον κατασκευαστικό κλάδο.
Όμως και στον επισιτιστικό τομέα, στον τουρισμό και στην εστίαση, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα όσον αφορά την κάλυψη των θέσεων εργασίας που προσφέρονται. Οχτώ στις δέκα επιχειρήσεις ψάχνουν να βρουν καταρτισμένους επαγγελματίες που να έχουν μια σχετική εμπειρία πάνω στο πόστο τους και δεν βρίσκουν.
Το πρόβλημα αυτό με τις κενές θέσεις εργασίας σε όλους τους τομείς της αγοράς είναι αρκετά έντονο στις επιχειρήσεις της περιοχής μας, σε βαθμό που να δυσκολεύει την ομαλή λειτουργία τους και να τους δημιουργεί προβλήματα αφού χωρίς εργαζόμενους δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις, στις νέες συνθήκες και στην εξυπηρέτηση κοινού και καταναλωτών.
Αναγκάζονται έτσι τις περισσότερες φορές να προσλαμβάνουν νέα άτομα, που δεν έχουν τις γνώσεις και την εμπειρία που χρειάζεται, να τα εκπαιδεύουν με δικά τους έξοδα και να επενδύουν πάνω σε αυτά, ελπίζοντας ότι τα κενά εργασίας θα καλυφτούν σε μακροπρόθεσμη βάση και ότι τα επόμενα χρόνια θα έχουν ένα ανάλογο έμψυχο δυναμικό πάνω στο οποίο θα στηρίζονται.
Το μεγάλο κενό στην εκπαίδευση
Το όλο θέμα με τα κενά που υπάρχουν στις θέσεις εργασίας που προσφέρει η αγορά είναι και αυτό ένα από τα παράδοξα αφού δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι αναφερόμαστε σε μια περιοχή που ο δείκτης ανεργίας, παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχει πέσει, παραμένει σταθερά πάνω από το 10%.
Σύμφωνα με τα όσα ανέφεραν μιλώντας στον Max Fm και στον Γιάννη Γεωργόπουλο ο αντιπρόεδρος του Επιμελητηρίου Αχαΐας Χάρης Ανδρικόπουλος, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Δυτικής Ελλάδας Βιοτεχνών και Τεχνικών Επαγγελμάτων Δημήτρης Νικολακόπουλος και ο γενικός του Συλλόγου Καταστημάτων Εστίασης και Αναψυχής Αχαΐας, Τάκης Ματθαιόπουλος, το πρόβλημα έχει να κάνει κυρίως με την εκπαίδευση.
Η κατάργηση των ΑΤΕΙ και η αναβάθμιση τους σε ΑΕΙ, η στασιμότητα που φαίνεται να χαρακτηρίζει τον θεσμό των ΙΕΚ, οι ελάχιστες και η αμφιβόλου ποιότητας σχολές που υπάρχουν για όσους δεν ακολουθούν την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, έχουν δημιουργήσει ένα κενό στο κομμάτι της εκπαίδευσης το οποίο έχει φτάσει να αποτυπώνεται και να σκιαγραφείται πλέον στην παραγωγική διαδικασία.
Χ. ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: «Υπάρχει ένα χάσμα…»
«Οι αριθμοί λένε την αλήθεια όμως καμία φορά πρέπει να ψάχνουμε τι κρύβεται πίσω από αυτούς. Η πραγματικότητα είναι ότι οι επιχειρήσεις βρίσκουν εργαζόμενους, αλλά αυτό που δεν βρίσκουν είναι καταρτισμένους και κατάλληλα εκπαιδευμένους εργαζόμενους» σύμφωνα με τα όσα ανέφερε ο κ. Ανδρικόπουλος. «Η κάθε επιχείρηση όταν λέει να προχωρήσει σε προσλήψεις θέλει εργαζόμενους που να μπορούν να αποδώσουν άμεσα στη δουλειά που τους ζητάει να κάνουν.
Μπορούμε εύκολα να βρούμε έναν υπάλληλο που να ανοίγει έναν υπολογιστή και να πιάνει ένα ποντίκι. Το να βρούμε όμως έναν υπάλληλο που να ξέρει το πρόγραμμά του excel ή να στέλνει μια σωστή επιστολή αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο στην αγορά εργασίας.
Στα τεχνικά επαγγέλματα τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα σε ότι αφορά την κατάρτιση. Υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ της εκπαίδευσης και της κατάρτισης, αυτό είναι γεγονός και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το λύσει η πολιτεία και να το λάβει σοβαρά υπόψη της για να καλύψει το κενό στην παραγωγική διαδικασία.
Είναι αναγκαίο κατά την άποψη μου να αναβαθμιστεί ο ρόλος των ΙΕΚ. Εμείς για παράδειγμα αναζητάμε κρεοπώλη, έχουμε πλάνο εκπαίδευσης που το καλύπτουμε με δικά μας έξοδα μέχρι να πάρει το δίπλωμα του».
Δ. ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: «Χάνουν λεφτά οι νέοι»
Από την πλευρά του ο κ. Νικολακόπουλος τόνισε: «Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα στα τεχνικά επαγγέλματα και αναφέρομαι σε ηλεκτρολόγους, σε υδραυλικούς, σε μηχανικούς αυτοκινήτων, σε ψυκτικούς και γενικότερα σε τεχνίτες, αλλά και επαγγέλματα του κατασκευαστικού κλάδου.
Υπάρχει δουλειά και ζήτηση, όμως, οι θέσεις εργασίας που προσφέρονται μένουν ακάλυπτες και την ίδια στιγμή οι ανάγκες για τις επιχειρήσεις είναι μεγάλες. Στην δικιά μου επιχείρηση αν ερχόντουσαν δέκα άτομα που να γνώριζα ότι ξέρουν τη δουλειά και να ήταν καταρτισμένοι, θα τους προσλάμβανα και τους δέκα.
Τα πράγματα έχουν αλλάξει, στην οικοδομή υπάρχει ζήτηση και μάλιστα με καλά μεροκάματα από 50 ευρώ και πάνω για τους τεχνίτες και όχι αυτούς της πρώτης γραμμής. Της πρώτης γραμμής το μεροκάματο φτάνει στα 70 με 80 ευρώ την ημέρα. Καταλαβαίνετε λοιπόν τα χρήματα που χάνει ένας νέος. Τα κενά στις θέσεις εργασίας έχουν δημιουργηθεί από τη στιγμή που έπαυσαν να λειτουργούν οι τεχνικές σχολές».
Τ. ΜΑΤΘΑΙΟΠΟΥΛΟΣ: «Βρισκόμαστε σε απόγνωση»
«Βρισκόμαστε σε απόγνωση» τόνισε από την πλευρά του ο κ. Ματθαιόπουλος, σε ό,τι αφορά τον επισιτιστικό κλάδο. «Ειδικότερα την καλοκαιρινή περίοδο για τις επιχειρήσεις της περιοχής μας το πρόβλημα είναι ακόμα πιο έντονο. Ψάχνουμε να βρούμε εργαζόμενους με το… ντουφέκι.
Ζητάμε σερβιτόρους που να έχουν μια εμπειρία, υπαλλήλους για την κουζίνα που να γνωρίζουν ή ακόμα και για τη λάντζα και δεν βρίσκουμε πουθενά. Αναγκαζόμαστε και παίρνουμε άτομα που δεν έχουν εμπειρία και τα εκπαιδεύουμε με δικά μας έξοδα, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα μάθουν τη δουλειά.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχει αυτό το κενό στις θέσεις εργασίας όταν γνωρίζουμε ότι υπάρχει ανεργία. Τα μεροκάματα, παρά τα όσα λέγονται, είναι καλά και στην εστίαση. Ένας καλός σερβιτόρος που έχει την εμπειρία και γνωρίζει παίρνει από 60 ευρώ και πάνω την ημέρα. Και τα παίρνει γιατί είναι περιζήτητος από τη στιγμή που δεν υπάρχει άλλος στην αγορά».
