Γέμισε φουστανέλες και όπλα ο Ομπλός! Το ντοκιμαντέρ για τη ζωή στην Επανάσταση

Σε… «κινηματογραφικό» σκηνικό μετατράπηκε η Μονή Ομπλού για τις ανάγκες των γυρισμάτων ενός ντοκιμαντέρ με θέμα τη ζωή και την καθημερινότητα των αγωνιστών της Επανάστασης του 1821, τις φορεσιές, τα όπλα τους και τον τρόπο επικοινωνίας τους. Το ντοκιμαντέρ που έχει ως αποδέκτες μαθητές, γυρίστηκε στο πλαίσιο δράσεων, με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, σε συνεργασία με την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας.

«Τις περισσότερες φορές οι μαθητές βλέπουν την ιστορία κάπως εχθρικά ή δεν βρίσκουν κάποιο ενδιαφέρον σε αυτή. Ίσως ο τόπος που διδάσκεται να μην ανταποκρίνεται, στις ανάγκες των μαθητών και να τους οδηγεί στο να μην συμπαθούν το μάθημα της ιστορίας» λέει η εκπαιδευτικός Σοφία Χριστοπούλου που εργάζεται στην Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτ. Ελλάδας.

Όπως εξηγεί: «Υπάρχει μία κοινή πρακτική λοιπόν που ισχύει για τη διδακτική της ιστορίας, να γίνει κάτι σχετικά με το 1821 όπου οι μαθητές θα μάθουν πράγματα μέσα από το βίωμα. Έτσι κάναμε κάποια project στα σχολεία που σχετιζόταν με την φορεσιά και την αρματωσιά του πολεμιστή. Οι μαθητές ασχολήθηκαν με αυτό το θέμα, έψαξαν, βρήκαν, έφτιαξαν δικά τους κείμενα μέσα από τα οποία εξηγούσαν τι είναι η φουστανέλα, τι είναι τα τσαρούχια, πώς και από ποιους φτιάχνονταν. Κατά κάποιο τρόπο προσπαθήσαμε να μπουν στην διαδικασία να βρουν ιστορικά πώς εξελίχθηκε η φορεσιά. Ανάλογα με την ηλικιακή ομάδα, ασχολήθηκαν με αυτό το θέμα.

Οι εργασίες τους έφτασαν στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης, είδαμε τη δουλειά που είχαν κάνει και παράλληλα σκεφτήκαμε ότι πρέπει να γίνει κάτι ώστε να καταλάβουν αυτό που τα ίδια τα παιδιά έψαξαν και βρήκαν μέσα από τα βιβλία. Γυρίσαμε λοιπόν ένα ντοκιμαντέρ το οποίο τώρα βρίσκεται στη φάση του μοντάζ.

Γυρίστηκε στην ιστορική Μονή Ομπλού που συμμετείχε στην Επανάσταση του 1821 και μέσα από αυτό θα παρουσιάζεται μία ολόκληρη ιστορία που θα έχει να κάνει με τον όρκο των Φιλικών, με τη μύηση ενός νεαρού πολεμιστή στη Φιλική Εταιρεία. Βλέπουμε πώς ο ανάδοχος του έδινε τα ρούχα του, το ντύσιμο και την αρματωσιά του. Σκοπός ήταν να καταλάβουν τα παιδιά πώς υλοποιείται όλη αυτή η διαδικασία στην πραγματικότητα.

Υπάρχει και μία δεύτερη δράση που λέγεται: «Χαρτί και καλαμάρι- τρόποι και υλικό επικοινωνίας τον 19ο αιώνα». Βλέπουμε πώς γράφονταν τα γράμματα την περίοδο της Επανάστασης, ποια ήταν τα υλικά, το χαρτί, το καλαμάρι, η πένα, το βουλοκέρι με το οποίο σφράγιζαν τα γράμματα, τη σφραγίδα με την οποία τα έκλειναν για να είναι έγκυρα, πώς άνοιγε, από ποιον άνοιγε, πώς έφτανε στα χέρια κάποιου τη στιγμή που δεν έπρεπε να φτάσει στα χέρια κάποιου άλλου.

Πρόκειται για μία δράση με ιδιαίτερο ενδιαφέρον που θα βοηθήσει τους μαθητές να καταλάβουν ότι αυτά που βλέπουν στην τηλεόραση, μπορούν να το φτιάξουν και οι ίδιοι. Μπορούν να φτιάξουν ένα βιντεάκι, να μπουν μέσα σε μία ιστορική περιοχή και να την βιντεοσκοπήσουν, να την γνωρίσουν και να λειτουργήσουν σκεπτόμενοι πώς ζούσαν οι άνθρωποι εκείνη την εποχή. Μαθαίνουν για την καθημερινότητα και όχι μόνο για τα ιστορικά γεγονότα».

Στο ντοκιμαντέρ συμμετείχε μία ομάδα εθελοντών- αναβιωτών από το Άγημα Καρατζάς( (Φώτης Λουριδάς, Ανδρέας Γιαννόπουλος, Κώστας Ράλλης) με αυθεντικά ρούχα και όπλα από την περίοδο της Επανάστασης. Συμμετείχε επίσης το ίδρυμα Σκιαθά με αυθεντικά είδη γραφής  Συμμετείχαν ο ηγούμενος και οι καλόγεροι της Μονής Ομπλού με την αφήγηση ενός κομματιού της ιστορίας, με την άδεια του Μητροπολίτη.

Την οργάνωση της παραγωγής ανέλαβε η Μαρία Αλανιάδη.