Κάθε μέρα δύο παιδιά στο Καραμανδάνειο μετά από ξύλο με συνομήλικους
Ασταμάτητα και καθημερινά είναι τα περιστατικά τραυματισμένων παιδιών που καταλήγουν στο Καραμανδάνειο Νοσοκομείο Παίδων της Πάτρας, ύστερα από μικρούς ή μεγαλύτερους καυγάδες με συνομηλίκους τους. Μέχρι και το έμπειρο ιατρικό προσωπικό έχει απορήσει με την έξαρση του φαινομένου και την πρωτοφανή συχνότητα των κρουσμάτων. Όσοι εργάζονται στο νοσοκομείο επί χρόνια, ιατροί ή νοσηλεύτριες, έχουν ως σημείο αναφοράς το παρελθόν για να κρίνουν και να συγκρίνουν την κατάσταση σε σχέση με το τι συνέβαινε τις παλαιότερες περιόδους και τονίζουν ότι η διαφορά με αυτό που επικρατεί σήμερα, είναι ιδιαίτερα ανησυχητική. Επισημαίνουν πως αυτό πρέπει να προβληματίσει τους πάντες, από τους γονείς μέχρι και την εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά ακόμα και τις Αρχές και τους αυτοδιοικητικούς και κοινωνικούς φορείς.
Είναι χαρακτηριστική η φράση ενός εκ των εμπειρότατων ιατρών, του Παιδοχειρουργού Βασίλη Αλεξόπουλου :
«Δυστυχώς είναι πραγματικότητα ότι είναι πια καθημερινά τα περιστατικά χτυπημένων παιδιών που έρχονται στο νοσοκομείο μας». «Έχουμε σίγουρα ένα με δύο περιστατικά μέρα παρά μέρα κι αυτό ‘λέει’ πολλά», προσθέτει ο γνωστός ιατρός.
Όχι, δηλαδή, τόσο σε παιδιά των 15 ή 16 ετών ή κοντά στην ενηλικίωση, (17χρονους), δηλαδή σε εφήβους που «βράζει» το αίμα τους, όπως συνήθως λέμε, αλλά μιλάμε για περιπτώσεις που συνδέονται ακόμα και με παιδιά δημοτικού, κάτω των 10 χρόνων! Δυστυχώς και εκεί, όπως φαίνεται, έχει διεισδύσει για τα καλά το κακό της βίας…!
ΔΥΣΚΟΛΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Μία ακόμα αξιοσημείωτη παράμετρος, αφορά στο ότι δεν είναι όλα τα περιστατικά εμφανή και εύκολα στη διάγνωση, αφού τα παιδιά που έχουν υποστεί βία και έχουν δεχτεί κάποιο χτύπημα με μη εμφανές τραύμα, δύσκολα ομολογούν. Και είναι αρκετές οι υποθέσεις τέτοιων μικρών παιδιών που μπορεί να μην έχουν εμφανές τραύμα από το χτύπημα άλλου παιδιού, αλλά να είναι αισθητός ο πόνος που νιώθουν. Την ίδια ώρα όμως, το θύμα δεν λέει εύκολα τι ακριβώς συνέβη. Είτε φοβάται, είτε και ντρέπεται. Έτσι, ακόμα και το να εξάγει συμπέρασμα, ο γιατρός ή ο γονιός, για το τι ακριβώς συμβαίνει, είναι κι αυτό δύσκολο.