Πάτρα: Εφυγε η ιστορική εκδότρια Νανά Δούκα – Σήμερα το «αντίο»
Σήμερα το τελευταίο αντίο στη Νανά Δούκα, την εκδότρια της εφημερίδας «Πελοπόννησος», που έφυγε από τη ζωή ανήμερα των Θεοφανείων, στην Πάτρα.
H εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί σήμερα Δευτέρα 8/01/2024, στις 2μ.μ. από τον Ιερό Ναό Αγίων Αγγέλων στο Α’ Κοιμητήριο Πατρών.
Η πληροφορία του θανάτου της διαπέρασε το κτίριο της οδού Μαιζώνος που κάποτε γέμιζε με τη λεπτεπίλεπτη, σικάτη και ευγενική φιγούρα της. Ο ρυθμικός ήχος από τα κομψά γοβάκια της πρόδιδε την είσοδό της στο κτίριο της εφημερίδας που το γέμιζε με αρχοντιά, ζεστασιά και αγάπη.
Με το βλέμμα της μάς αγκάλιαζε όλους. Άλλωστε μας αποκαλούσε «παιδιά μου» και πάντα ενδιαφερόταν για την προσωπική και την επαγγελματική μας πρόοδο. Δεν δίσταζε να μας δηλώνει την περηφάνια της που ανήκαμε στη μεγάλη οικογένεια της «Π».
Η Νανά Δούκα υπήρξε πρόσωπο σπάνιο. Σαν χαρακτήρας, σαν ύφος και σαν άποψη ζωής, συμπύκνωνε με μοναδικό τρόπο αρετές και γνωρίσματα που την καθιστούσαν επιτομή της Ελληνίδας αστής, της παραδοσιακής εκδότριας, της ανήσυχης γυναίκας, της Ελληνίδας συζύγου και μητέρας, της γνήσιας πατριώτισσας. Τα στοιχεία της αυτά ήξερε πότε θα τα ανέμιζε με αέρα ευρωπαϊκό, πότε με μεσογειακό, πότε με πατραϊκό. Οπως επίσης υπήρξε μαστόρισσα στον συνδυασμό μιας ντελικάτης, της λεπτεπίλεπτης, της γοητευτικής, αλλά και της ηλεκτροφόρας συμπεριφοράς, μέσα από μεταπτώσεις που ήλεγχε απόλυτα.
Αριστοκράτισσα με φλόγα ψυχής, πνεύμα ανοιχτό, αλλά και μαχητικό στην υπεράσπιση των ιδεών και των απόψεών της, ήξερε να διαλέγεται, αλλά και να πολεμά, να επιμένει, αλλά και να συνδυάζει, να ηγείται, αλλά και να ακολουθεί, να δεσπόζει, αλλά και να αναγνωρίζει ελευθερίες και δικαιώματα.
Υπήρξε άνθρωπος που πόνεσε και που ήξερε να συμπονά. Βίωσε μια αβάστακτη προσωπική τραγωδία, με την ανίατη νόσο και την τραγική κατάληξη της μοναχοκόρης της Λήδας, ενός χαρισματικού παιδιού που προδόθηκε ύπουλα από τη μοίρα πριν προλάβει να ανθίσει και να ξετυλίξει τα ταλέντα της στη ζωή. Η Νανά και ο Σπύρος Δούκας έκαναν τα πάντα για τη Λήδα τους, με υπομονή, εγκαρτέρηση, δυναμισμό, αφοσίωση και αξιοπρέπεια. Μοναδική παραχώρηση, η εγκατάλειψη κάθε κοσμικότητας, όσο διάρκεσε ο μακρύς αυτός γολγοθάς.
